4, 5 en 6 november jl. organiseerde Merlijn Twaalfhoven in Jeruzalem het Al Quds Underground, een festival met intieme huiskamervoorstellingen in de Oude Stad. In korte tijd gingen Nederlandse en Palestijnse musici, kunstenaars en theatermakers aan de slag om in totaal twaalf korte voorstellingen te maken op privéplekken. Omdat de Israëlische politie regelmatig culturele evenementen verbiedt of verstoort, vond het project plaats op geheime, verborgen locaties in de Oude Stad. De Fanfare van de Eerste Liefdesnacht sponsorde de deelname van Onno aan het Al Quds Underground Festival. Het festival is natuurlijk alle ondersteuning waard, maar daarnaast leek het ons ook een goede gelegenheid om voor onze tournee in 2011 de sfeer te proeven en contacten te leggen.
Uit brieven van Onno aan de Fanfare: “De eerste repetitie: dat is andere koek. Met een aantal Palestijnse jongeren van een jaar of 15 op ud en darbuka muziek gemaakt. Niet iedereen was er maar het was wel al meteen heel erg leuk. We zijn begonnen met voor elkaar wat te spelen. Beetje spelen, luisteren, beetje samenspelen. Gekeken of we vanuit hun liederen bij elkaar kunnen komen. Hen in Engels, aangevuld met roerbewegingen, uitgenodigd te kijken of we de traditionele liedstructuur en de improvisatiemuziek kunnen vermengen tot iets nieuws. Daar hadden ze wel oren naar. Het resulteerde in een enthousiaste sessie waarin we op een gegeven moment van alles gingen afwijken. Vorm zowel als toonsoort zowel als ritme. Kan dat allemaal zomaar? Wel als er geen volwassenen in de buurt zijn, begrijp ik een dag later. Dat hebben we dan toch maar mooi meegenomen.” (opnames van de repetitie)
“En dan is er, doordat alles ietsje minder efficiënt gaat, ook ruimte voor onverwachte wendingen en ontmoetingen. Aan het eind van mijn moeizame repetitie met de rappers steekt de muezzin van de Al-Aqsamoskee, zo’n beetje de beroemdste na Mekka, zijn hoofd om de hoek van de deur. Een zeer gerespecteerde man, wat duidelijk te zien is aan de bejegening door de jongeren die met mij zitten te spelen. Hij is de jongste telg uit een geslacht van muezzins dat meer dan vierhonderd jaar terug gaat. Hij werkt samen met Mark van Tongeren en Paul Oomen aan een van de huiskamerconcerten in het kader van dit project. Een ongelooflijke zanger. Vinden we het in Nederland al moeilijk halve tonen zuiver te spelen en kwarttonen überhaupt te horen, in Arabische landen hebben ze die in allerlei soorten. Ietsje hoger of lager dan precies tussen twee tonen, al naar gelang de makam (toonladder) waarin ze worden gebruikt. En ook binnen dezelfde makam is de exacte toonhoogte verschillend per land, soms zelfs per streek, waar deze gezongen wordt. Toonsoortdialect. Hmmmm. Da’s nog eens wat anders dan een beetje zuiver intoneren van onze diatonische ladders. Groeten uit de porseleinkast.”

“Behalve de optredens van tien minuten in de diverse huiskamers en andere mooie intieme locaties verspreid over de oude stad was er ook de finale waar alle performers samenkwamen op het binnenplein van de Universiteit van Jeruzalem. Denk daarbij niet aan een geruisloos optreden met een aandachtig luisterend publiek waar je een speld kunt horen vallen. Meer aan een rumoerig marktplein waar families, groepjes kinderen, en opgewonden tieners die zo meteen moeten optreden door elkaar heen krioelen en allemaal nog iets van je willen weten en iets moeten regelen. Als mensen iets van elkaar willen roepen ze dat het liefst over de hoofden van de menigte van de ene kant van de binnenplaats naar de andere en als het spektakel begint komt daar niet per definitie meteen verandering in. De eerste avond zetten we alle zeilen bij. Het wordt een ongelooflijk gezellig soort bonte avond. Een aantal subtiliteiten uit de repetitie zijn volstrekt onmogelijk geworden, maar de sfeer is fantastisch. De volgende dag hebben we het programma op een aantal punten aangepast, was het publiek (deels hetzelfde) meer voorbereid op wat het zou gaan zien: een cocktail van diverse zangtradities, Arabisch, westers en instrumentale en gezongen improvisaties met een aantal voor veel mensen volstrekt ongebruikelijke ingrediënten. Er volgden nog twee geweldige avonden waar, eerlijk is eerlijk, de Palestijnse rappers op een fantastische manier de show stalen voor eigen publiek. Zo meteen de terugreis en inshallah we meet again this summer.”
Dit is de 'muezzin battle' welke Onno uit zijn hotelraam hoorde.
http://dagboekalquds.blogspot.com/
terug naar projecten
|