Inmiddels woensdag 27 juli, onderweg van Beit Sahour naar Nablus. Zondag en maandag leken 2 dagen met een soortgelijke invulling qua programma maar uiteindelijk heel verschillend. Beide dagen hadden een ochtendprogramma met workshop voor kinderen, uitgevoerd door Onno en Hermien, met aansluitend een optreden en daarna terug naar Guest house van Milady in Beit Sahour.

Zondag was dat in het Azze vluchtelingenkamp, in Bethlehem. We deden een optredentje van een paar liedjes, daarna gingen Onno en Hermien hun ritmiese klapsessie met dansje doen , terwijl ondertussen een groepje onnodigen geld uit een muur wilden trekken, heel moeilijk vaak dus mislukt, koffie drinken, ook mislukt terwijl er 10tallen auto's met geopende ramen waaruit tienerhoofden luid claxonnerend door de straten reden, want de diploma's waren die ochtend uitgereikt. Later ook veel vuurwerk......

Toch koffie bij een familie in dezelfde straat en een Canadese Palestijn die vertelde hoe het was om na een 10jarig verblijf in Canada terug te zijn in Bethlehem, zonder uitzicht op een baan in een steeds uitzichtslozer lijkende toekomst.

Hierna volgde het wildste straatoptreden tot nu toe. 10tallen kinderen mengden zich in het orkest gedurende een wandeling door de buurt, trekkend aan saxofoons en trombones en vooral de drummers moesten het ontgelden; er werd meegeslagen op trommels, aan stokken getrokken etc. De gretigheid waarmee de jeugd zich op ons stortte vertoonde een ruwheid die voortkomt uit de manier waarop zij zich in deze keiharde levensomstandigheden moeten handhaven. Even later volgede een optocht door de zeer smalle steegjes van de wijk, met een aubade aan jonge vrouwen die op 2 hoog uit het raam hingen... Hierna een door de bewoners zelf voor ons bereidde lunch...

Een grotere tegenstelling dan met het avondoptreden van die dag, in een groot buiten met restaurant café, een groot podium met niet al te veel bezoekers is bijna niet denkbaar. Fanfare deed een goed maar beetje vermoeid optreden, met nieuwe acts op Mambo en Everlasting Soul.

Volgende dag een workshop in Vision Center Culture & Arts te Abu Dis, geleid door ouders en kinderen + vrijwilligers met vooral een nadruk op ontwikkeling door culturele vorming. Hier was de workshop van Onno en Hermien (IN UITBLINKERSROL, kinderen nederlands leren tellen op hip hop klapsessie, een stuk rielekster meer beter geconcentreerde kinderen en beter geleid centrum.

Uitstapje naar de Al-Quds Universiteit met presentatie van Anan (onze vertaler) met lezing over milieu (zou bij ons nog niet genoeg zijn voor 2e klas middelbare school) en rondleiding door tentoonstelling over gevangeniskampen. In de middag onstond een spontaan feest met Palestijnse muziek en dans, uitmondend in een kleine optocht van de Fanfare door de straten van Abu Dis en een optreden voor de muur, de muur die de steden en dorpen van de Palestijnen van elkaar afsluit, die er voor zorgt dat het mensen onmogelijk wordt gemaakt naar hun geboorteplaatsen, hun familie en vrienden terug te keren, die apartheid in stand houdt en vergroot, die de Palestijnen steeds verder in hun rechten beperkt en ze tot wanhoop en woede drijft, die verantwoordelijk is voor de checkpoints waar ze vernederd, geslagen en soms gearresteerd worden, kortom die verschrikkelijke muur, 2 keer zo hoog als de Berlijnse/Oostblok muur en zo mogelijk nog grotere gevolgen.

Hierna terug naar guest house, bier wijn water sap en fris op het terras, maaltijd door Milada en vergadering over de komende dagen in Nablus.

Rest nog het uitstapje naar Oost Jeruzalem. Gelazer aan het checkpoint omdat Myrthe er niet door komt vanwege "verkeerde" camera, ronleiding door MAHMOUD, WAAROVER LATER MEER DETAIL, MAHMOUD DIE VAN TERRORIST en 18 jaar gevangenisstraf uitkomt op een rol; als filosoof en gids met een zer uitgebreide kennis van alle geloven in Jeruzalem, van de kerken en moskeeën en een warm pleidooi voor solidariteit en tolerantie, culminerend in een bezoek aan de kerk van het heilige graf van Jezus, waarin 5 religies verenigd zijn die ooit op een vrienschappelijke manier met elkaar zijn omgegaan.

Na wat grote vazen verse sappen aan de rand van de Souk (soort casbah) en een late lunch in goed hotel (maar slecht voor vegetariërs) onderweg naar avondoptreden op festival. Goed voorbereid vervolgens het beste concert tot nu toe voor een steeds groter wordend publiek. Op het eind een kado van Fanfare aan Mahmoud met ontroerende speech van Laurence, dat Mahmoud retourneerde met compliment aan ons "SUPER!!!!" en de hoop uitsprekend dat als wij onze inzet voor de omstandigheden en de belangen van het Palestijnse volk blijven uitdragen het bij kan dragen tot meer rechtvaardigheid.

Vanochtend een roerend afscheid van Beit Sahour met concert voor Jawad, organisator achter de schermen, opvangcentrum voor invaliden, en anders gestoorden, en tenslotte The Arab Women Guest House en Milada en Sosan, die tot het eind toe (de bus reed bijna al) Arabische koffie voor ons bleven zetten en liters extra GEKOELD WATER DE BUS IN TRANSPORTEERDEN. AFSCHEID VAN Beit Sahour.....snif.....wat gaat Nablus ons nog brengen??????