Music tales go Palestine |
Bernice blogt | |||
donderdag 14 juli 2011 20:39 | |||
"Music is my life", zegt Maya van de Ivko. Ze is een van de vijf meisjes die heeft meegewerkt aan het maken van een digi-tale over muziek.Voor Maya is die uitspraak waarschijnlijk geen cliche. Ze speelt gitaar en trompet en schrijft haar eigen liedjes. In de digi-tale zingt ze en vertelt ze over haar dromen over later. Lizzie zingt ook. En ook zij heeft ambities. Ze heeft haar eerste cd al opgenomen. Joppe, Joana en Roos zijn misschien niet minder ambitieus, maar ze musiceren niet zelf. Alle vijf vertellen ze over van welke muziek ze houden, wanneer ze luisteren en hoe de wereld eruit zou zien zonder muziek. Niet te harden, dat is wel duidelijk. De meiden hebben hun leven gefotografeerd en dat betekent vooral zichzelf en elkaar. Ook heb ik de jongens van de "Waterpolitie" gesproken. Zij maken met zijn vieren muziek; rock ... maar met poezie. Muziek en teksten worden zelf gemaakt. Ook hen heb ik kunnen strikken voor het maken van foto’s en het vertellen van hun verhaal over muziek. De filmpjes monteren was voor hen allemaal een brug te ver; "we hebben het al zo druk". Dus dat ben ik nu aan het doen. De Ivko is een middelbare school voor individueel kunstzinnig onderwijs. Het gebouw is nieuw, de populatie klein en er hangt een prettige sfeer. Viavia kreeg ik de naam van Geert, de toneeldocent, door. Hij stelde zich flexibel op en stelde een klas voor me open. Na een presentatie van mijn kant, wilden de vijf meiden wel meedoen. De jongens van de "Waterpolitie" heb ik op Geert’s aanwijzen aangesproken en zij voelden ook wel voor een samenwerking. De ontmoetingen waren wat chaotisch. Niet iedereen had foto’s genomen, of de camera vergeten, of wist niet meer wat hij/zij zou vertellen of zingen. Maar we zijn eruit gekomen. Uiteindelijk heb ik van iedereen materiaal, maar van 1 jongen waarschijnlijk niet genoeg. Nou ja, ik maak er wel wat van. Op dit moment heb ik 1 filmpje klaar, en ben een stuk onderweg met drie anderen. In het vliegtuig en op de hotelkamer in Amman kan ik ook nog lekker werken .... Het oorspronkelijke plan was dat ik op een middelbare school in Culemborg zou werken. Een klas gaat in october op studiereis naar Israel en de Westbank en dit zou een mooie voorbereiding kunnen zijn. Op het laatste moment haakte de leerkracht af, vanwege tijdgebrek. Heel fijn dus dat ik op de Ivko terecht kon. Het MediaCollege, een mbo opleiding voor Audiovisueel werken en Animatie, heeft ook nog meegedaan, althans de leerlingen. Ik viel daar in voor de docent fotografie en ze vroegen of ik een workshop wilde doen. Natuurlijk, maar alleen als het over Palestine digi-tales mag gaan. Dat was ok. Afgelopen week met een klein groepje gewerkt gedurende twee dagen. Er waren leuke ideeen, maar het schortte nogal eens aan de uitwerking. De workshop deed niet meer mee voor het rapportcijfer, en vervolgens verflauwt dan de motivatie. Ik heb op dit moment van welgeteld 1 jongen een filmpje ontvangen. Ik hoop op nog twee andere, maar twijfel sterk. Wel lullig. De uitwisselingspoot van het project valt een beetje in het water hiermee. Alhoewel, vijf meidenfilms, vier jongensfilms, waarschijnlijk hebben die Palestijnen het dan ook wel gezien. Manar van VACA in Abu Dis, waar ik de workshop ga doen, mailde me dat vooral jongeren boven de 16 interesse hadden. Dat lijkt me leuk. De kans is groot dat ze Engels spreken en handig zijn met muziek, fotograferen en computers. Ik ben heel benieuwd. Als alles goed gaat, begin ik maandag. De koffer is grotendeels gepakt en ik heb alle klusjes klaar. Morgen vroeg op en dan hup naar Schiphol en Amman! Groeten! Bernice
|