Jeruzalem Here We Come!!
Via allerlei checkpoints waar israelische jonglui verkleed als soldaten door onze bus lopen om om ons te laten zien dat zij hier de baas zijn, worden we voor een van de poorten van de oude stad uitgeladen. Onze gids is ergens onderweg uitgestapt om via een ander checkpoint Jeruzalem in te gaan, omdat hij met zijn palestijnse paspoort niet door "ons" checkpoint mocht.

Deze poort van de oude stad blijkt direct uit te komen op het plein van de Al Aksa moskee, waar ook de klaagmuur is. Daarom natuurlijk uitgebreide veiligheids maatregelen en detectie-poortjes. Ik moet er wel 4 keer doorheen. omdat zelfs mijn mp3 spelertje de machine op tilt doet slaan.
We worden rondgeleid door een afrikaanse gids, die ons ook die delen van de stad laat zien, waar je als "normale" tourist niet zou komen. Zoals huizen die door joodse kolonisten worden bezet in een van de niet joodse wijken. De oude stad is door de engelsen namelijk ergens rond 1093 verdeeld in 4 wijken: het moslim, christelijk, armeens en joods kwartier. De drie eersten blijken tegenwoordig ondertusen alweer aardig onderling gemengd, maar de joodse wijk is exclusief voor joodse bewoners en winkeliers. Wel proberen de joden dus ook hier hun territorium uit te breiden door huizen te gaan bewonen in een van de andere wijken. En daar wappert dan meteen, alsof het een overwonnen berg betreft, een israelische vlag op en als het even kan ook een mast met zoeklichten en beveiligings camera's om de omgeving te controleren.
Het is erg heet. De voeten worden moe van het staan en de oren van het ingespannen luisteren. Daarom besluiten Evelien en ik in de middag ons eigen weg te zoeken in de oude stad. Die blijkt echter zo compact te zijn, dat we telkens overal fanfaristas tegenkomen, die vertellen dat we het mooiste van de hele rondleiding gemist hebben: de kerk van het heilige graf.

Na een uitstekende lunch in een hotel net buiten de oude stad lopend naar het festivalterrein, waar we vroeg in de avond zullen optreden. Daar blijkt al snel, dat we niet als voorsprogramma op het podium komen te staan, maar meer als muziek tijdens het binnendruppelen van het publiek. Aan de zijkant op een verhoging of achter bij de container mogen we staan. Dat was even een teleursteling, die geheel  des fanfares al snel omslaat in: we zullen ze eens wat laten zien en horen!! En ik denk dat ze er achteraf misschien ook wel wat spijt van hebben gehad dat we niet op het hoofdpodium stonden

Hier het laatste nummer van ons optreden, opgenomen en enthousiast meegezongen door onze onvermoeibare en altijd optimistische en dansende Kristel