Jeruzalem Here We Come!!
Via allerlei checkpoints waar israelische jonglui verkleed als soldaten door onze bus lopen om om ons te laten zien dat zij hier de baas zijn, worden we voor een van de poorten van de oude stad uitgeladen. Onze gids is ergens onderweg uitgestapt om via een ander checkpoint Jeruzalem in te gaan, omdat hij met zijn palestijnse paspoort niet door "ons" checkpoint mocht.

23 juli Bethlehem
Bustour met een gids rondom en door Bethlehem. Heel indrukwekkend, maar vooral ook benauwend om te zien hoe de muur, de hekken en de settlements overal aanwezig zijn. Omdat Bethlehem een plaats is met veel heilige spots, zijn de israeli er erg op gebrand om hier zoveel mogelijk gebied in handen te krijgen. Om elke m2 waar ze de kans zien zetten ze een muur. Het geeft het gevoel als een nare droom waar je niet uit wakker kunt worden. Overal waar je een uitweg zoekt is het afgesloten. Er zijn dorpen die helemaal omringd zijn door muren en hekken. Bewoners mogen daar alleen in en uit door slechts een bewaakte opening en moeten daar dan ook nog een vergunning voor hebben. Anderen mogen er niet in. Deze mensen kunnen dus nooit iemand ontvangen in hun dorp. Ook mogen ze niets bouwen. Deze dorpen zijn daardoor vaak bijna verlaten door de palestijnse bewoners en dat is precies de bedoeling. Als ze allemaal weg zijn, schuiven de israeli snel met bulldozers de huizen en alles wat er verder staat weg. Zelfs alle bomen en struiken halen ze weg en proberen zo te verkopen, dat het een verlaten stuk land is om daar dan een nieuwe kolonie te bouwen. Op deze manier hebben ze al ruim 400 palestijnse dorpen van de kaart geveegd.

Nadat we het enige echte veld van “De Herdertjes die lagen bij nachte” bezocht hebben (waarvan er hier in de omgeving vele enige echte blijken te bestaan), compleet met grot en kribbe, een rondleiding Bethlehem. Ook hier overal hoge betonnen muren, vaak met tektsten en graffity, maar ook, heel praktisch, ergens een groot wit vlak erop geschilderd door “The Wall Lounge” voor het projecteren van films en voetbalwedstrijden. De isreali hebben de wegen, die vanuit israel naar Bethlehem lopen zodanig aangelegd, dat je de muur niet of nauwelijks ziet als je erop rijdt. Touristen die vanuit israel de geboortekerk in Bethlehem bezoeken hebben daardoor  helemaal niet in de gaten dat ze op de WestBank zijn en denken dat Bethlehem in Israel ligt..
Onze gids laat ons natuurlijk alles zien, vertelt wat het geweest is en hoelang en waarom het er staat, maar ik word een beetje informatie-moe en kijk bijvoorbeeld naar de honderden gelovigen die in de Geboorte kerk in een enorme lange rij staan om na uren wachten een glimp van de grot te kunnen zien waar JC geboren zou zijn.
Nadat we DeBesteFalafelVanHeelBethlehem gegeten hebben, dacht ik lekker rustig naar het hotel te kuieren (ongeveer 20 minuten lopen) met een groepje dat hetzelfde van plan was.. Na ruim 3 uur winkelen kwam ik doodmoe thuis, omdat we onderweg “nog even” een schrijfblokje wilden kopen.
's Avonds een loop-optreden door Beit Sahour, vanaf het hostel  naar een politiek cafe in de buurt, waar we nog een set speelden.

Donderdag 21 juli
Om 8:15 staat de bus klaar om ons van Ramallah naar Hebron te rijden.
Onderweg laat Kristel ons zo bewust mogelijk van het Palestijnse landschap genieten. Langs de route die we rijden zien we een aaneenschakeling van joodse settlements. Ze zijn goed van de palestijnse dorpen te onderscheiden. De palestijnense dorpen staan in de dalen en hebben hun daken vol met watertanks, omdat ze maar 1 dag /week water krijgen.

De dag van de grens passage. We hadden het voor onszelf lekker spannend gemaakt. De afgelopen dagen waren er allerlei scenarios tersprake gekomen waardoor het mis zou kunne gaan bij de grens. Tot afluisterpraktijken vann de mossad aan toe.

De imam heeft iedereen om 4 uur wakker gemaakt. En om 5 uur nog een keer. De zon maakte me tenslotte goed wakker om kwart voor 6.

Na ontbijt en repetitie in de tuin liepen we met ihab naar het centrum. Ik dacht alles bij elkaar met een uur weer thuis te zijn, zodat ik nog wat kon slapen, maar Ihab had er een ander idee over.

We zijn in Amman! Ik had een hoop stress verwacht op Schiphol, maar dat bleef uit. Iedereen was er gewoon. We hoefden niemand uit zijn bed te bellen. De uitzwaaiers stonden er ook. De meeste stress kwam doordat ik er halverwege schiphol achterkwam dat ik mijn handbagage, waarin paspoort, zakgeld, ticket,enz thuis had laten staan.